Linia obrony – mit czy sedno sprawy – aspekt psychologiczny
W sprawach, w których osoby podejrzane, podejrzani lub oskarżeni działają samodzielnie, bardzo często linia obrony powstaje naprędce.
Nie jest to zaskakujące jeżeli weźmie się pod uwagę aspekt psychologiczny. Najbardziej stresującym momentem nie jest trwanie w jakiejś koncepcji obrony, lecz tworzenie koncepcji. Umysł ludzki funkcjonuje w wygodny sposób. Stan niepewności znacznie bardziej wyczerpujące aniżeli stan pewny. I to nawet jeżeli jest on dość niekorzystny.
Dotyczy to wszelkich obszarów życia – nie tylko prawa karnego. Z tego właśnie względu, ludzie podejmują ważne decyzje w nieproporcjonalnie krótkim czasie do ich ważkości.
W konsekwencji bywa, że tzw. linia obrony jest tworzona podczas pierwszego przesłuchania na policji – bez wcześniejszej analizy sprawy, bez zastanowienia się jakie pytania mogą się pojawić na przesłuchaniu.
Co ważne – takie zaniechania trafiają się również, pomimo tego, że osoba przesłuchiwana wiedziała o terminie wcześniej.
Po tym okresie następuje „stan tkwienia w przyjętej koncepcji obrony” – stan, który można określić „trudno, słowo się rzekło i trzeba powtarzać to samo”.
Linia obrony – mit czy sedno sprawy – aspekt psychologiczny.
Powyższe przemyślenia wynikają z bardzo prostej okoliczności.
Linia obrony – dać sobie więcej czasu
Otóż wystarczy relatywnie krótkie spotkanie z praktykiem prawa karnego, aby zrozumieć błędy. Często pierwotna, ad hoc i naprędce stworzona linia obrony jest wewnętrznie sprzeczna. W najlepszym przypadku linię można podważyć jako nieprawdziwą.
Dobrze, jeżeli taką niespójność linii obrony wskaże podejrzanemu adwokat podczas spotkania w zaciszu Kancelarii.
Gorzej jeżeli podejrzany dowie się o tym podczas przesłuchania na prokuraturze. Albo podczas postępowania głównego w krzyżowym ogniu pytań ze strony oskarżyciela publicznego, oskarżyciela ubocznego i sądu.
Innymi słowy: duża praca jest do wykonania już na początku postępowania – tj. wtedy, gdy pozornie jeszcze nic się nie dzieje, a sprawa dopiero nabiera rozpędu.
Obrona – to wiarygodność
Dlatego, aby wiarygodność oskarżonego mogła zostać zachowana już na wstępnym etapie należy posiadać:
- wizję „linii obrony”, tak aby składane zeznania wpisywały się w daną linię, a nie ją torpedowały,
lub
- świadomość, że jeżeli występuje się samodzielnie i nie ma się jeszcze wypracowanej linii obrony, to można odmówić składania wyjaśnień; Nie ma sensu próba „zaprzyjaźnienia się z prokuratorem” kosztem zeznania czegoś, co przekreśli lub znaczenie skomplikuje możliwość pomocy oskarżonemu.
Adwokat Gorzów Wielkopolski
Kancelaria Adwokacka Gorzów Wielkopolski
Zapoznaj się z naszymi pozostałym publikacjami
Kanał Youtube: MYŚL JAK ADWOKAT
Jako Adwokat wpisany na listę Okręgowej Rady Adwokackiej w Zielonej Górze oraz Doradca Restrukturyzacyjny / Syndyk legitymujący się licencją nr 1246 - Ministerstwo Sprawiedliwości zajmuję się prowadzeniem postępowań upadłościowych i restrukturyzacyjnych. W swojej praktyce zajmuje się także prawem karnym, w tym w szczególności tematyką związaną z prawami osób podejrzanych, oskarżonych, a także i skazanych. Ukończyłem polskie studia prawnicze na UAM w Poznaniu oraz niemieckie studia prawnicze na EUV we Frankfurcie.
- Zatrzymanie prawa jazdy za alimenty - 6 września 2024
- Przepisanie majątku za życia a zachowek. Co warto wiedzieć? - 18 lipca 2024
- Ugoda pozasądowa – czy warto ją zawrzeć? - 11 lipca 2024
2 odpowiedzi
Bardzo fajny tekst. Rzadko trafiam na artykuły na blogach prawniczych, który poruszają aspekty inne niż prawne. Wydaje mi się, że duży problem leży również w ludzkiej mentalności, braku kultury korzystania z usług prawnych i wychodzenie z założenia „Po co mam korzystać z pomocy adwokata, przecież nie zrobiłem nic złego”. Inną kwestią jest to, że ludzie bardzo często nie zdają sobie sprawy, że ich działania wyczerpują znamiona konkretnego przestępstwa. My co prawda nie zajmujemy się w ogóle kk, ale wielokrotnie zdarzyło się, że Klienci którzy do nas przychodzili chcieli podjąć jakieś działania nie zdając sobie nawet sprawy, że wyczerpywały by one znamiona czyni zabronionego.
Witam, dziękuję za Pana opinię. Myślę, że spokojnie taką paralelę można zastosować w innych dziedzinach prawa, więc z pewnością spotkał się Pan z podobnymi sytuacjami. W świadomości funkcjonuje zasada, że „lepiej zapobiegać niż leczyć” niestety jest ona ograniczona do medycyny. Natomiast rzeczywiście często – i to przede wszystkim ze szkodą dla samych siebie – osoby posiadające określone wyzwanie prawne dopuszczają do sytuacji, że przeistacza się ono w poważny problem prawny.